ม้า เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมสี่ขาในสกุล Equus ซึ่งสูงได้มากกว่า 1.50 เมตร และหนักกว่า 500 กิโลกรัม ม้าเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในตระกูล Equidae และในสกุล Equus นอกจากม้าแล้ว เราพบลาและม้าลายด้วย มีม้าหลายสายพันธุ์ทั่วโลก และเป็นไปได้ที่จะพบม้าประมาณสิบสายพันธุ์ในบราซิล ตัวอย่างของสายพันธุ์ม้า ได้แก่ Creole Pantanal Mangalarga Quarter Horse Thoroughbred English และ Thoroughbred Lusitano
ม้าเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ดังนั้นพวกมันจึงมีขนเต็มตัว ขนของสัตว์เหล่านี้แตกต่างกันไปอย่างมากและคุณสามารถสังเกตตัวที่มีขนสีน้ำตาลอ่อน น้ำตาลเข้ม ดำ ขาว และมีจุด เป็นสัตว์สี่ขากล่าวคือ เป็นสัตว์ที่ใช้สี่ขาในการเคลื่อนที่ ความสูงของม้านั้นแปรผันมากและขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ที่วิเคราะห์ อย่างไรก็ตาม โดยทั่วไปแล้วสัตว์เหล่านี้จะอยู่ที่ประมาณ 1.40 เมตร และ 1.70 เมตร ความสูงจากขาหน้าถึงปลายคอ ม้า ก็หนักมากเช่นกัน แต่ละตัวสูง 1.50 เมตร หนักประมาณ 400 กิโลกรัม
บางสายพันธุ์สามารถนำเสนอคุณค่าที่น่าประทับใจ โดยมีน้ำหนักมากถึงหนึ่งตัน การตั้งท้องของแม่ม้ากินเวลาเฉลี่ย 11 เดือน หลังจากที่พวกมันเกิดมา สัตว์เหล่านี้จะถูกเลี้ยงโดยแม่ของพวกมัน และการให้นมลูกเป็นเรื่องปกติไปตลอดชีวิตถึงเจ็ดเดือน ม้าเป็นสัตว์ที่กินพืช ดังนั้นจึงเป็นสัตว์กินพืช ต่างจากที่หลายคนคิด ม้าไม่ใช่สัตว์เคี้ยวเอื้อง นั่นคือพวกมันไม่มีกระเพาะที่มีหลายช่อง เป็นสัตว์ monogastric นั่นคือมีกระเพาะเดียว การย่อยไฟเบอร์เกิดขึ้นในลำไส้ใหญ่ของสัตว์เหล่านี้
ม้าเป็นสัตว์ที่สำคัญอย่างยิ่งต่อการพัฒนาของมนุษย์โดยไม่ต้องสงสัย สัตว์ชนิดนี้ถูกนำมาใช้มากในอดีตและแม้กระทั่งในปัจจุบัน เช่น สำหรับการขนส่งเป็นต้น นอกเหนือจากการขนส่งมนุษย์แล้ว ม้ายังใช้ในการขนส่งสิ่งของและทำงานร่วมกับปศุสัตว์ ทุกวันนี้ มันยังใช้กันอย่างแพร่หลายในการขี่ม้า วิธีการเล่นโปโล เราต้องไม่ลืมว่าม้า ก็มีความสำคัญอย่างยิ่งในการผลิตเซรุ่ม เช่น เซรุ่มต้านพิษ ม้ามีส่วนร่วมในกระบวนการนี้ เนื่องจากในการผลิตซีรุ่มแอนติเจน จะอยู่ในสัตว์เหล่านี้ซึ่งจะนำพวกมันไปผลิตแอนติบอดี
สัตว์เหล่านี้จะถูกกักกัน และต่อมาเลือดส่วนหนึ่งของพวกมัน จะถูกถอนออกและพลาสมาจะถูกแยกออกจากเซลล์เม็ดเลือดแดง จากนั้นพลาสมาจะถูกนำไปแปรรูปใช้ในการผลิตซีรุ่ม พวกมันสืบพันธุ์กันเอง อย่างไรก็ตาม ตรงกันข้ามกับสิ่งที่คาดไว้สำหรับสปีชีส์ต่างๆ พวกมันสามารถสืบพันธุ์ร่วมกับลาได้ ในกรณีนี้ การผสมข้ามสายพันธุ์ทำให้เกิดลูกหลาน ที่เป็นหมันซึ่งได้แก่ ลา ล่อ และบาร์โดโต ม้าของ Przewalski Equus ferus przewalskii เป็นม้าป่าที่พบในมองโกเลีย
ปัจจุบันสัตว์ชนิดนี้จัดอยู่ใน รายชื่อสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ ของสหภาพนานาชาติเพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติ IUCN ว่าใกล้สูญพันธุ์ ก่อนหน้านี้สัตว์ชนิดนี้ถูกจัดประเภทว่าสูญพันธุ์ไปแล้วในป่า อย่างไรก็ตาม โปรแกรมการนำกลับคืนสู่ธรรมชาติที่ประสบความสำเร็จเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเปลี่ยนประเภท สัตว์ชนิดนี้แตกต่างจากสายพันธุ์ม้าในประเทศสังเกตได้ว่าแผงคอสั้นและตั้งตรงกว่าหาง มีขนสั้นที่ส่วนบน และมีแถบ สีดำที่ลากจากแผงคอถึงหาง ในฤดูหนาว สัตว์เหล่านี้มีแผงคอหนาขึ้น ซึ่งจะหายไปในฤดูใบไม้ผลิ
นอกจากนี้ สัตว์เหล่านี้ยังมีขนาดเล็กกว่าม้าบ้าน และหัวของพวกมันก็ใหญ่กว่า ม้าเป็นสัตว์ที่ใช้เวลาในการหาอาหารเป็นเวลานาน พวกเขาสามารถใช้เวลาในการแทะเล็มระหว่าง 12 ถึง 18 ชั่วโมง อายุขัยของม้าประมาณ 25 ปี ม้าที่ถูกคุมขังเป็นเวลานานสามารถพัฒนาความผิดปกติทางอารมณ์ได้ ซึ่งหมายความว่าพฤติกรรมที่ผิดปกติในม้าอาจบ่งชี้ว่าสัตว์นั้นได้รับการจัดการอย่างไม่ถูกต้อง ไม่ทราบแน่ชัดว่าการเลี้ยงม้าเกิดขึ้นเมื่อใด
อย่างไรก็ตาม ผู้เขียนบางคนเชื่อว่ากระบวนการนี้อาจเกิดขึ้นในเอเชียกลางประมาณปี 3,000 ปีก่อนคริสตกาล ม้ามาถึงบราซิลในปี 1549 สัตว์เหล่านี้มาถึง Caravela Galva และมาจากเกาะ Cape Verde แม่ม้าที่ตั้งท้องกับลามีระยะเวลาตั้งท้องนานกว่าแม่ม้าที่ตั้งท้องกับม้า เมื่อแม่ตั้งท้องกับลา ระยะเวลาตั้งท้องจะแตกต่างกันไประหว่าง 360 ถึง 375 วัน หอยทากแอฟริกายักษ์ Achatina fulica หอยทากยักษ์แอฟริกา Achatina fulica เป็นหอยที่มีถิ่นกำเนิดในแอฟริกาตะวันออกและตะวันออกเฉียงเหนือ
ซึ่งถูกนำเข้ามาอย่างผิดกฎหมายในประเทศของเราในทศวรรษที่ 1980 ด้วยความยาวประมาณ 20 เซนติเมตร และหนัก 200 กรัม มันถูกนำเข้ามาด้วยความตั้งใจ เมื่อพิจารณาถึงมวล ความสามารถในการขยายพันธุ์สูง และความต้านทานของมัน เนื่องจากไม่ได้รับการยอมรับในตลาดนี้ เจ้าของผู้เพาะพันธุ์หลายรายจึงลงเอยด้วยการปล่อยพวกมันสู่สิ่งแวดล้อม การเป็นกะเทยและยังสามารถปฏิสนธิได้เอง แต่ละคนสามารถออกไข่ได้ประมาณ 400 ฟองต่อปี และพวกมันรอดจากความแห้งแล้งและความเย็นตลอดจนพิษต่างๆ
ดังนั้นพวกมันจึงเพิ่มจำนวนอย่างรวดเร็วโดยพิจารณาว่าพวกมันไม่มีผู้ล่าตามธรรมชาติ การแข่งขันแย่งชิงพื้นที่และอาหารกับสัตว์อื่นๆ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นหอยทากพื้นเมือง พวกมันมีความสามารถที่จะก่อให้เกิดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมอย่างมาก สัตว์ชนิดนี้ยังเป็นศัตรูพืชในสวน เช่น ฟักทอง อะเซโรลา ผักกาดหอม กาแฟ กล้วย ชบา และแยมบู ส่งเสริมความเสียหายหลายประการแก่ผู้ผลิตทั้งรายใหญ่และรายย่อย
ในที่สุด พวกมันเป็นพาหะของ Angiostrongyliasis Meningoencephalic และมีศักยภาพที่จะโฮสต์เชื้อโรคที่รับผิดชอบต่อ Angiostrongyliasis ในช่องท้อง ประการแรกเกิดจากพยาธิตัวกลม Angiostrongylus Cantonensis อาจทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนทางระบบประสาทรวมทั้งตาบอด อีกอันซึ่งมี Angiostrongylus Costaricensis เป็นเชื้อก่อโรคที่ทำให้เกิดปัญหาเกี่ยวกับการทำงานของลำไส้ และตรวจไม่พบโดยการตรวจทางห้องปฏิบัติการตามปกติ
เมื่อพิจารณาจากปัจจัยเหล่านี้ จึงเป็นเรื่องง่ายที่จะเข้าใจว่าทำไมหอยทากชนิดนี้จึงถูกพิจารณาว่าเป็นปัญหาสาธารณสุข และการกำจัดมันเป็นสิ่งสำคัญมาก สำหรับวิธีนี้ วิธีที่มีประสิทธิภาพที่สุดคือการใช้ถุงมือ หอยทากและไข่ของพวกมันจะต้องถูกเก็บไว้ในถุงขยะสองใบ และเปลือกของพวกมันจะแตก หลังจากช่วงเวลานี้พวกเขาจะต้องถูกฝังในคูน้ำลึกประมาณ 80 เซนติเมตร โดยใช้ปูนขาวทับ
นานาสาระ: วัฒนธรรม ชาวญี่ปุ่นสร้างปลาก้างว่ายน้ำมีกระดูก ทำไมมันถึงยังมีชีวิตอยู่
