แพ้อาหาร การแพ้อาหารหมายถึงการตอบสนองทางสรีรวิทยาที่ผิดปกติต่ออาหารหรือส่วนประกอบของอาหารที่ไม่แพ้ ตัวอย่างเช่น คนเราอาจมีอาการปวดท้อง เช่น ปวดหรือท้องอืด หลังจากดื่มนม ปฏิกิริยานี้อาจเกิดจากการแพ้แลคโตส ในกรณีนี้ ผู้ที่มีความผิดปกติเหล่านี้ มักขาดเอนไซม์ที่จำเป็นในการย่อยน้ำตาล และย่อยอาหารอย่างเหมาะสม โปรตีนเป็นสารก่อภูมิแพ้ในอาหาร นั่นคือส่วนประกอบของอาหารที่ก่อให้เกิดการแพ้ ซึ่งมักเป็นสาเหตุของอาการแพ้
อย่างไรก็ตาม สารก่อภูมิแพ้ส่วนใหญ่สามารถทำให้เกิดปฏิกิริยาได้ อาหารที่มีแนวโน้มที่จะก่อให้เกิดการ แพ้อาหาร แม้หลังจากปรุงเป็นเวลานานหรือแม้แต่การกลืนเข้าไป ได้แก่ โปรตีนจากนม ไข่ ถั่วลิสง ข้าวสาลี ถั่วเหลือง ปลา หอย ถั่วเปลือกแข็ง ไส้กรอก ซาลามี สีผสมอาหาร น้ำผลไม้เทียม และสารเติมแต่ง สารกันบูดสามารถทำให้เกิดปฏิกิริยาในผู้ที่แพ้ง่าย เหล่านี้รวมถึงสารให้ความหวาน เบนโซเอต สีย้อมสีเหลืองและสีแดง ผงชูรส ไนเตรตและไนไตรต์ พาราเบนและซัลไฟต์
ปฏิกิริยาการแพ้ที่แท้จริงต่อสารกันบูด และสีผสมอาหารนั้นหายาก ดูอาหารทั้งหมดมาจากพืชหรือสัตว์บางชนิด และจัดกลุ่มเป็นครอบครัวตามแหล่งที่มา ตัวอย่างเช่น กระเทียมหอม กุยช่าย และหัวหอมเป็นสมาชิกของครอบครัวเดียวกัน ผู้ที่แพ้อาหารจากครอบครัวใดครอบครัวหนึ่งมีแนวโน้มที่จะแพ้อาหารในสมาชิกทุกคนในครอบครัวนั้น สิ่งนี้เรียกว่าปฏิกิริยาข้าม บางคนอาจแพ้ถั่วลิสง และถั่วจากตระกูลอาหารที่แตกต่างกัน การแพ้เหล่านี้เรียกว่าการแพ้โดยบังเอิญเพราะไม่เกี่ยวข้องกัน
ผู้ที่แพ้นมในอาหารสัตว์สามารถรับประทานเนื้อวัวได้ คนที่แพ้ไข่สามารถกินไก่ได้ ผู้ที่แพ้ไข่จะทำปฏิกิริยาต่อโปรตีนไข่ขาวเท่านั้น แต่ควรหลีกเลี่ยงไข่ทั้งหมดเนื่องจากการปนเปื้อนข้ามระหว่างไข่แดงและไข่ขาวเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ อาการแพ้ที่พบบ่อยที่สุดคือลมพิษ ลมพิษมีลักษณะแดง บวม และคันมากบริเวณผิวหนัง อาจปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน และหายไปอย่างรวดเร็ว มักปรากฏเป็นกลุ่ม และกระจายไปทั่วร่างกาย อาการทางระบบทางเดินอาหารของการแพ้อาหาร ได้แก่ อาเจียน ท้องร่วง และปวดท้อง
บางครั้งอาจมีผื่นคันและบวมรอบๆ ปาก อาการสุดท้ายของปฏิกิริยาการแพ้อย่างรุนแรงคือการช็อกแบบอะนาไฟแล็กติก การหายใจล้มเหลวอย่างรุนแรง การบีบรัดของหลอดลม และกล่องเสียง อาจทำให้เสียชีวิตได้หากปล่อยทิ้งไว้โดยไม่รักษาและได้รับการรักษาอย่างเพียงพอ โรคภูมิแพ้และลมพิษเป็นอย่างไร กระบวนการแพ้ส่งผลกระทบต่อประชากรมากกว่า 20เปอร์เซ็นต์ ของโลกและสามารถแสดงอาการเป็นลมพิษได้ แองจิโออีดีมา และการเปลี่ยนแปลงของระบบทางเดินหายใจเป็นปัญหาที่แสดงอาการอื่นๆ และมักเกี่ยวข้องกับปัจจัยทางพันธุกรรม
บางครอบครัวดูเหมือนจะได้รับผลกระทบจากโรคภูมิแพ้นี้มากกว่าคนอื่นๆ ลมพิษมีลักษณะเป็นตุ่มแดงบวมอย่างฉับพลันบนผิวหนังที่มีอาการคันหรือแสบร้อนอย่างรุนแรง สามารถเกิดขึ้นได้ทุกที่บนใบหน้า ริมฝีปาก ลิ้น ลำคอ หรือหู และรอยโรคอาจมีขนาดแตกต่างกันไป Angioedema คล้ายกับลมพิษ แต่ไม่มีอาการบวมของผิวหนัง เกิดขึ้นใต้ผิวหนัง ส่วนใหญ่เกิดที่ดวงตา ริมฝีปาก อวัยวะเพศ มือและเท้า ในบางครั้ง ภาวะแองจิโออีดีมาของคอ ลิ้น หรือปอดจะไปปิดกั้นทางเดินหายใจ
อาการแพ้ที่พบบ่อยที่สุดที่อาจทำให้หายใจลำบาก ได้แก่ จาม น้ำมูกไหลและคัดจมูก คันจมูก ตาและเพดานปาก ไอ หงุดหงิด หายใจมีเสียงหวีดและหายใจถี่ ในผู้ที่เป็นโรคหอบหืด โรคภูมิแพ้เกิดขึ้นเมื่อร่างกายสัมผัสกับสารและหลั่งฮอร์โมน เช่น ฮีสตามีน ซึ่งเกี่ยวข้องกับปฏิกิริยาการแพ้ ปัญหาเกิดจากเชื้อจุลินทรีย์ที่เรียกว่าไรในอากาศ ไรฝุ่นสามารถก่อให้เกิดการระคายเคืองต่อระบบทางเดินหายใจ และอาการข้างต้นเมื่อสูดดมฝุ่นเข้าไป การรักษาที่ดีที่สุดคือการระบุ และกำจัดการสัมผัสกับสารก่อภูมิแพ้
เนื่องจากมันไม่ง่ายเสมอไป ดังนั้นการทำงานร่วมกับแพทย์ที่คุณไว้วางใจจึงเป็นสิ่งสำคัญ ขั้นตอนง่ายๆ ไม่กี่ขั้นตอนสามารถช่วยลดความรุนแรง และความถี่ของการแพ้ได้ กำจัดพรมและพรม ทำความสะอาดบ้านบ่อยๆ รวมถึงตู้เสื้อผ้า และเลือกใช้ผ้าม่าน PVC ซึ่งมักจะเก็บฝุ่นได้ง่ายกว่าผ้าม่านแบบผ้า เมื่อคุณปล่อยให้สัตว์เลี้ยงนอนนอกบ้าน ให้คลุมเตียงด้วยผ้านวมกันน้ำ ใช้หมอนชนิดพิเศษที่ไม่ก่อให้เกิดภูมิแพ้ซึ่งหาซื้อได้ง่ายในซูเปอร์มาร์เก็ตขนาดใหญ่
ระวังการห่มผ้านวมและเปิดหน้าต่างบ้านให้แสงแดดส่องเข้ามา แสงแดดเป็นพิษที่ดีเยี่ยมต่อเชื้อราและเชื้อรา ไม่มีค่าใช้จ่ายเมื่อเข้าสู่ฤดูหนาว นำออกไปตากแดดก่อนใส่เสื้อผ้าให้อบอุ่น ล้างพวกเขาหากจำเป็น เมื่อซื้อของเล่นให้ลูกของคุณ ให้เลือกของเล่นที่ซักได้การประคบเย็นหรือเปียกที่ลมพิษ และการสวมเสื้อผ้าที่บางเบาสามารถช่วยลดความรู้สึกไม่สบายได้ ควรพบแพทย์เมื่อใด พบแพทย์ทันทีหากมีอาการลมพิษหรือแองจิโออีดีมาร่วมกับอาการต่อไปนี้ เวียนศีรษะ หายใจมีเสียงหวีด หายใจลำบาก แน่นหน้าอก ลิ้น ริมฝีปาก หรือใบหน้าบวม
นานาสาระ: ความดันโลหิตสูง อธิบายวิธีการลดความเสี่ยงการเกิดโรคความดันโลหิตสูง
